محمدعلی حسینی؛ مهشید فروغان؛ وینا عجمی قلعه رشیدی
دوره 19، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1391، ، صفحه 296-303
چکیده
زمینه و هدف: هر بیمار بدون درنظر گرفتن سن، جنس، نژاد و دیگر تفاوت‌ها، از حق آگاهی، انتخاب، احترام، رازداری، حفظ حریم شخصی، مراقبت و درمان صحیح، محافظت و اعتراض برخوردار است. وظیفه درمانگر نیز رعایت حقوق بیمار است که لازمه آن داشتن آگاهی مناسب از این حقوق است. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی - مقطعی است؛ که در 6 ماهه دوم ...
بیشتر
زمینه و هدف: هر بیمار بدون درنظر گرفتن سن، جنس، نژاد و دیگر تفاوت‌ها، از حق آگاهی، انتخاب، احترام، رازداری، حفظ حریم شخصی، مراقبت و درمان صحیح، محافظت و اعتراض برخوردار است. وظیفه درمانگر نیز رعایت حقوق بیمار است که لازمه آن داشتن آگاهی مناسب از این حقوق است. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی - مقطعی است؛ که در 6 ماهه دوم سال 1389 انجام شد. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش کارشناسان توانبخشی شاغل در مراکز بهزیستی شهر تهران بودند.روش نمونه‌گیری، تمام شماری و شامل تمامی کارشناسان توانبخشی مشغول به کار بالینی با حداقل 6 ماه سابقه کاری بود که مجموعاً 62 نفر می‌شدند. اطلاعات لازم شامل اطلاعات دموگرافیک، مقیاس رعایت حقوق بیمار و مقیاس آگاهی از حقوق بیمار از طریق پرسشنامه محقّق ساخته اعتبار سنجی شده، گردآوری شد. برای تحلیل آماری از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل، و تحلیل واریانس استفاده شد. یافته‌ها: میزان آگاهی از حقوق بیمار در 7/59 درصد از کارشناسان در سطح خیلی خوب، 5/35 درصد در سطح خوب و 3/5 درصد در سطح متوسط قرار داشت. میزان رعایت حقوق بیمار در 79 درصد موارد در سطح متوسط، در 6/13 درصد در سطح ضعیف و فقط در 5/8 درصد در سطح خوب قرار داشت. میزان رعایت حقوق بیمار با سطح تحصیلات رابطه مثبت و معنادار داشت (03/0>P). میزان رعایت حقوق بیماران در کارشناسان مذکر از مؤنث بالاتر بود (02/0>P). رابطه بین آگاهی از حقوق بیمار با میزان رعایت آن مثبت و معنادار بود (001/0>P). نتیجه‌گیری: با توجه به وجود ارتباط مثبت و معنادار بین آگاهی از حقوق بیمار با میزان رعایت آن، اقداماتی از قبیل گنجاندن آموزش حقوق بیمار در برنامه‌های درسی مقاطع مختلف رشته های توانبخشی و برگزاری دوره های بازآموزی مداوم بسیار توصیه می‌شود.